Wielki Post to bardzo wyjątkowy okres. Powinniśmy w ciągu tych czterdziestu dni zatrzymać się, choć na moment, popatrzeć na nasze dotychczasowe życie i zastanowić się co jest nim dobrego, a co musimy poprawić.
W tym niezwykłym czasie Bóg zachęca nas to tego, abyśmy zajrzeli w nasze dusze i odkryli w nich to czego nie dostrzegamy w codziennym pośpiechu.
Więcej zdjęć
Także i harcerze z otwockiego hufca zatrzymali się na chwilę, aby zastanowić się nad swoim życiem. Okazją ku temu były rekolekcje jakie odbyły się w dniach 10 – 12 marca w kościele oo. Pallotynów, które poprowadził dla nas x. Paweł Dobrzyński, SAC.
Wspólnie zastanawialiśmy się nad tym, co to znaczy w dzisiejszych czasach służyć Bogu. Każdy z nas – harcerzy, wędrowników czy instruktorów – składając swoje Przyrzeczenie Harcerskie ślubował pełnić służbę Bogu, Polsce i drugiemu człowiekowi. Skąd brać siły na to, aby całe życie zamienić w dawanie, a nie tylko branie? Czyż nie jest to jedna z najtrudniejszych rzeczy z jaką przychodzi nam się w życiu zmierzyć?
Pierwszy dzień rekolekcji x. Paweł poświecił właśnie na pokazanie nam, iż służąc innym ludziom służymy Bogu, który znajduje się przecież w każdym człowieku. Nasza służba nie ma być tylko obowiązkiem, który należy spełnić. Owszem jest czasem ciężko, ale służba to nie kara. Podejmuje się jej świadomie i wypełniam ją z radością za każdym razem.
Drugi dzień rekolekcji poświęciliśmy na refleksje oparte na dewizie i kodeksie wędrowniczym. „Wyjdź w świat, zobacz, pomyśl, pomóż – działaj!” – tak brzmi dewiza każdego wędrownika. Nie chcę być tylko biernym człowiekiem, który robi to, co mu inni każą. Mam swój rozum, swoją wiarę, swój system wartości. To nimi kieruje się przy podejmowaniu decyzji. Świat, który mnie otacza nie zawsze jest piękny, ale to ode mnie i od innych ludzi zależy jak będzie wyglądał. To ode mnie zależy czy dostrzegam Boga w drugim człowieku oraz we wschodach i zachodach słońca. To ode mnie zależy czy będę działał zgodnie z prawami jakie dał mi Bóg, czy będę przestrzegał Prawa Harcerskiego.
Ostatni dzień rekolekcji x. Paweł poświęcił na rozważania o sakramencie pokuty, który jest dowodem absolutnej miłości jaką darzy nas Bóg. Zachęcał nas do tego, abyśmy nie bali się wyznawać Bogu swoich grzechów, bo Jego miłosierdzie i miłość są tak wielkie, że przebaczy nam wszystko do czego się przed nim przyznamy.
Korzystając z okazji jeszcze raz chciałabym podziękować x. Pawłowi, że zechciał poświecić nam swój czas i wygłosić dla nas te rekolekcje. Dziękuje także bardzo serdecznie x. Darkowi, który wytrwale przez trzy dni oczekiwał nas w konfesjonale i jednał nas z Bogiem.
Dziękuje także drużynom, które aktywnie włączyły się w przygotowania oprawy mszy świętych: 5 DH „Leśni”, 5 DHS „Leśni”, 7 ODHS „Burza” (w intencji tej drużyny – w 7 rocznicę jej powstania – odprawiona była sobotnia Msza św.), 17 DH „Widnokrąg” i 123 DH „Wędrowne Ptaki”.
Mam nadzieję, że także za rok uda nam się powtórzyć te rekolekcyjne spotkania i staną się one tradycją naszego hufca.
Marysia Mikulska